Alimentatie

Alimentatie bestaat uit een bijdrage in het levensonderhoud van de kinderen en/of de minst verdienende partner. De hoogte van de alimentatie wordt enerzijds bepaald aan de hand van het inkomen (welstand) tijdens het huwelijk en anderzijds aan de hand van het redelijkerwijs te verwerven inkomen in de nabije toekomst.

Kinderalimentatie
Ouders zijn beiden onderhoudsplichtig voor hun kinderen. Deze onderhoudsplicht duurt in ieder geval totdat het kind 18 jaar is. Als een kind nog studeert of met werken onvoldoende eigen inkomen verdient om volledig in het eigen levensonderhoud te voorzien duurt de onderhoudsplicht totdat het kind 21 jaar is.

Voor de vaststelling van kinderalimentatie (bij minderjarigen) is het rapport ‘Alimentatienormen’ van de Nederlandse Vereniging van Rechtspraak (NVvR) de richtlijn. Bij dit rapport hoort de tabel ‘Kosten van kinderen voor de vaststelling van kinderalimentatie’, dat samen met het Nibud is opgesteld. Hieruit blijkt dat ouders in veel gevallen een bepaald percentage van hun nettogezinsinkomen aan kinderen uitgeven. Het gaat bij deze kosten niet alleen om de kosten van eten, drinken, kleding, school en sport, maar ook om het aandeel in de huisvestingskosten, verbruik van gas, water en telefoon, verzekeringen en meer. Ook heeft het Nibud vastgesteld hoe dit budget over de kinderen wordt verdeeld. Aan de hand van de leeftijd van de kinderen en het nettogezinsinkomen, worden de kosten van de kinderen vastgesteld. Ouders kunnen hiervan in onderling overleg afwijken.

Nadat is vastgesteld wat de kosten van de kinderen zijn, bekijken we welk aandeel iedere ouder hierin dient te hebben. Sinds 2013 zijn de regels op dit punt veranderd en is het netto-inkomen van de ouders en de invulling van de zorgverdeling voldoende om ieders aandeel in de totale kosten vast te stellen.

Partneralimentatie
Wanneer echtgenoten of geregistreerde partners besluiten om uit elkaar te gaan, kan het zijn dat de meest verdienende partner aan de minst verdienende partner een bijdrage moet betalen.

Als de partneralimentatieplicht voor 1 januari 2020 is vastgesteld, duurt deze plicht in de regel maximaal twaalf jaar, vanaf de dag van de officiële echtscheiding.

Per 1 januari 2020 is deze termijn voor de meeste gevallen verkort naar maximaal vijf jaar, of korter als het huwelijk of geregistreerd partnerschap korter dan 10 jaar duurde. In dat geval bedraagt de termijn de helft van de tijd van het huwelijk, gerekend vanaf de dag van de officiele scheiding. Er zijn drie uitzonderingen waarbij de termijn langer kan zijn dan vijf jaar:

• Als u samen kinderen heeft, eindigt de termijn op zijn vroegst als het jongste kind 12 jaar oud is;
• Als u langer dan 15 jaar getrouwd was en  de alimentatie-ontvanger krijgt binnen 100 jaar AOW. In dat geval loopt de termijn tot de AOW start
• Als u langer dan 15 jaar getrouwd was en de ontvanger is geboren op of voor 1 januari 1970 duurt de alimentatieplicht 10 jaar.

Welk bedrag er aan alimentatie verschuldigd is, hangt af van zowel de ‘huwelijksgerelateerde behoefte’ van de alimentatiegerechtigde als de ‘draagkracht’  van de alimentatieplichtige. Vuistregel is dat de behoefte gesteld wordt op 60% van het netto gezinsinkomen na aftrek van de kosten van eventuele kinderen. De draagkracht wordt in de regel forfaitair berekend. Op beide uitgangspunten zijn er echter zo veel uitzonderingen denkbaar, dat de vaststelling van alimentatie maatwerk is.